روانشناسان می گویند: یکی از اصول و ارکان تربیت سازنده این است که به گونه ای با کودک برخورد نمود که موجب ایجاد عقده و کمبود در ساختار وجود او نشود، و به عبارت روشن تر، به طور کامل به شخصیت او توجه و احترام گردد، در این راستا نظر شما را به دو فراز از رفتار زهرا علیها السلام با فرزندانش جلب می کنیم:
حسن و حسین در حضور پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و فاطمه علیها السلام کشتی گرفتند، در این میان پیامبر صلی اللَّه علیه و آله حسن علیه السلام را تشویق می کرد و مکرر می فرمود:
«اِیه یا حَسَن شَد عَلَی الحُسین فَاصْرِعه»؛
برپا خیز ای حسن! حسین را محکم بگیر و به زمین بیفکن.
فاطمه علیها السلام عرض کرد: «ای پدر! شگفتا که حسن را که بزرگتر است بر حسین که کوچکتر است، ترجیح می دهی و تشویق می کنی؟!»
پیامبر صلی اللَّه علیه و آله فرمود: «اینک این دوستم جبرئیل است که حسین علیه السلام را تشویق می کند، من هم در برابر او حسن علیه السلام را تشویق می نمایم» (1)
حسن و حسین علیهما السلام هر دو خطی نوشتند و نزد مادرشان فاطمه علیها السلام آوردند تا او قضاوت کند که کدام بهتر است، فاطمه علیها السلام نخواست یکی از آنها را بر دیگری ترجیح دهد، فرمود: «نزد پدرتان بروید تا او داوری کند»،
آنها نزد پدرشان علی علیه السلام رفتند، آن حضرت نیز نخواست که یکی از آنها رنجیده خاطر شود، به آنها فرمود: «نزد جدتان رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله بروید تا او قضاوت کند». آنها نزد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله رفتند، رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود: «من بین شما داوری نمی کنم تا برادرم جبرئیل بیاید و داوری کند»، جبرئیل آمد و گفت: من داوری نمی کنم تا فرشته اسرافیل بیاید و داوری کند، اسرافیل آمد و گفت: من داوری نمی کنم بلکه از درگاه خدا می خواهم که او داوری کند، خداوند فرمود: «من بین آنها داوری نمی کنم، بلکه مادرشان فاطمه علیها السلام داوری کند».
